انواع مختلفی از محوطه سازی در معماری وجود دارد، از جمله:

محوطه سازی مسکونی

• این نوع محوطه سازی بر روی ایجاد فضایی زیبا و کاربردی برای ساکنان متمرکز است. این می تواند شامل مواردی مانند چمن کاری، باغبانی، محوطه سازی و ساخت و سازهای سخت مانند پاسیو و ایوان باشد

محوطه سازی تجاری

•  این نوع محوطه سازی بر روی ایجاد فضایی جذاب و دعوت کننده برای مشتریان و کارمندان متمرکز است. این می تواند شامل مواردی مانند محوطه سازی، کاشت درختان و ساخت و سازهای سخت مانند پیاده روها و نیمکت ها باشد.

محوطه سازی عمومی

•  این نوع محوطه سازی ر روی ایجاد فضایی زیبا و کاربردی برای عموم متمرکز است. این می تواند شامل مواردی مانند پارک ها، زمین های بازی و باغ ها باشد.

محوطه سازی پایدار

•  این نوع محوطه سازی بر روی استفاده از روش های پایدار برای ایجاد فضایی زیبا و کاربردی متمرکز است. این می تواند شامل مواردی مانند استفاده از گیاهان بومی، آبیاری قطره ای و مواد بازیافتی باشد.

محوطه سازی زینتی

•  این نوع محوطه سازی بر روی ایجاد فضایی زیبا و جذاب متمرکز است. این می تواند شامل مواردی مانند باغ های رسمی، مجسمه سازی و آبنماها باشد.

  اصول محوطه سازی و زیبایی شناختی در معماری

  محوطه سازی و زیبایی شناختی دو عنصر کلیدی در معماری هستند که به طور جدایی ناپذیری با هم مرتبط هستند. محوطه سازی نه تنها می تواند زیبایی بصری یک ساختمان را افزایش دهد، بلکه می تواند عملکرد و پایداری آن را نیز بهبود بخشد.

  اصول محوطه سازی بر پایه چند عنصر کلیدی بنا شده است:

  • وحدت: هماهنگی و تعادل کلی در محوطه
  • تنوع: استفاده از گیاهان، مصالح و بافت های مختلف
  • تاکید: استفاده از نقاط کانونی برای جلب توجه به قسمت های خاص
  • مقیاس: تناسب بین اندازه عناصر مختلف
  • تناسب: تناسب بین قسمت های مختلف

  اصول زیبایی شناختی در محوطه سازی به دنبال ایجاد فضایی زیبا و دلنشین است. این اصول شامل موارد زیر است:

  • رنگ: استفاده از رنگ های مختلف برای ایجاد حس و حال خاص
  • بافت: استفاده از بافت های مختلف برای ایجاد تنوع و عمق
  • فرم: استفاده از اشکال مختلف برای ایجاد تعادل و پویایی
  • خط: استفاده از خطوط برای ایجاد حرکت و ریتم
  • نور: استفاده از نور برای ایجاد سایه و روشنایی و برجسته کردن عناصر خاص

    • محوطه سازی در معماری ایرانی

      محوطه سازی در معماری ایرانی سابقه ای طولانی و غنی دارد. باغ های ایرانی که به خاطر زیبایی و آرامششان مشهور هستند، نمونه ای از هنر محوطه سازی ایرانی هستند.

      اصول محوطه سازی ایرانی بر اساس چندین عنصر کلیدی است:

      • تقارن: تقارن در طراحی باغ های ایرانی بسیار مهم است. این اغلب با استفاده از مسیرهای مستقیم، درختان و گیاهان در ردیف ها و حوض ها یا استخرهای مستطیل شکل به دست می آید.
      • آب: آب عنصری حیاتی در محوطه سازی ایرانی است. اغلب در باغ ها از حوض ها، استخرها و جوی ها استفاده می شود تا صدای آرامش بخش آب و حس آرامش را فراهم کنند.
      • گیاهان: گیاهان نقش مهمی در محوطه سازی ایرانی دارند. درختان، درختچه ها و گل ها برای ایجاد رنگ، بافت و سایه استفاده می شوند.
      • سازه های سخت: سازه های سخت مانند دیوارها، پله ها و آلاچیق ها می توانند عملکرد و زیبایی را به محوطه سازی ایرانی اضافه کنند.